Discriminatie op grond van sekse

Discriminatie op grond van sekse of geslacht wil zeggen dat je ongelijk of minder gunstig behandeld wordt omdat je een vrouw, man of transgender bent.

Dit kan zich afspelen op interpersoonlijk niveau (bijvoorbeeld tussen twee burgers; tussen een werkgever en een werknemer, tussen een verhuurder en een huurder) of op samenlevingsniveau (bijvoorbeeld werkneemsters die veel meer dan werknemers in bepaalde sectoren hun job uitoefenen en waar de lonen dan ook nog eens lager liggen; vrouwen die in bepaalde horecazaken soms minder inkom moeten betalen dan mannen,… ) of op beleidsniveau (bijvoorbeeld door wetten en regels die voor de ene sekse slechter uitpakken dan voor de andere).

Ook het biologisch onderscheid tussen vrouwen en mannen speelt nog een rol en tegelijk beelden over zogenaamde mannelijkheid en vrouwelijkheid (gender). Dit leidt tot stereotypen; mensen die niet ‘aan bepaalde beelden’ voldoen. Vrouwen worden bijvoorbeeld nogal eens geseksualiseerd. (Reclame)beelden (in de media) over vrouwen zijn vaak stereotiep en seksueel getint. Beeldvorming over vrouwen, maar ook over mannen, kan soms leiden tot seksediscriminatie én een veroordeling.

Stereotypen kunnen  ook leiden tot bepaalde ordeningen, waardoor bijvoorbeeld mannen in bepaalde settings meer macht en hogere posities hebben dan vrouwen. Opvattingen over vrouwen en mannen kunnen leiden tot vooroordelen. Vooroordelen kunnen leiden tot discriminatie en discriminatie tot seksisme en  geweld (zowel persoonlijk als maatschappelijk).

Vanuit het beleid is in de loop van de jaren een heel pakket regelgeving ontstaan om de seksediscriminatie op die diverse niveaus tegen te gaan.

Wet tegen seksisme

Er zijn geen officiële cijfers bekend over het aantal klachten die bij de politie worden ingediend, en de politie registreert inbreuken op de Seksismewet niet afzonderlijk als strafbare feiten. Er was geruime tijd geen rechtspraak over feiten die strafbaar zijn volgens de Seksismewet. Er zijn dan nog geen beleids- of effectenevaluaties gebeurd.
Een man die op 6 juni 2016 seksistische verwijten naar het hoofd van een agente slingerde, werd op 7 november 2017 bij verstek veroordeeld tot een geldboete van 500 euro, vermenigvuldigd met de opdeciemen: 3.000 euro. Op 6 maart 2018 verscheen dan in de pers dat er in ons land voor het eerst iemand veroordeeld was voor seksisme.
Positief is dat de wet dienst doet als middel om een mentaliteitswijziging op te wekken en het IGVM de mogelijkheid geeft om een sterk signaal te sturen dat seksisme in onze samenleving niet getolereerd mag worden.
Een seksismewet op zich is onvoldoende om structurele ongelijkheden v/m die meestal complex van aard zijn aan te pakken. Maar dit is ook de doelstelling niet van deze wet. Dit is eerder een doelstelling van de wet op gendermainstreaming waarvan de uitvoering nog te wensen overlaat. Anti-discriminatiewetgeving is steeds complementair met andere wetgeving en beleid.
Bij de Seksismewet moet het slachtoffer bewijzen dat zij/hij slachtoffer is van discriminatie. Er is dus geen omkering van de bewijslast: volgens de Vrouwenraad een te voorzichtige aanpak.

De Vrouwenraadgenderwetswijzer Discriminatie op basis van sekse biedt een overzicht van de VN-, Europese, federale en Vlaamse regelgeving.